مطالعه تجربی شکل‌دهی قطعات برآمدگی مرکزی توسط فرایند شکل‌دهی افزایشی با الگوی شکل‌دهی مثبت- منفی

امروزه با پیشرفت تکنولوژی، کنترل حرکت ابزار در فرایند شکل‌دهی تدریجی، سبب بهبود مکانیزم عملکرد شکل‌دهی در ساخت و تولید قطعات متقارن و نامتقارن محوری شده است. به‌طوری‌که با تعیین الگوی مسیر ایده آل و نحوه شرایط تماسی ابزار با قطعه کار، سبب بهبود رفتار شکل‌پذیری ورق فلزی، در شکل‌دهی هندسه اشکال پیچیده مورداستفاده در صنایع هوافضا و خودروسازی گردیده است. در پژوهش حاضر، شکل‌دهی افزایشی دونقطه‌ای ورق فلزی با بررسی اولویت حرکت ابزار در محدوده مثبت و منفی پروفیل هندسی قالب حفره‌دار مرکزی، موردمطالعه تجربی قرارگرفته است. الگوی حرکتی ابزار به‌صورت چرخان و ثابت محور اسپیندل دستگاه(Z) حول پروفیل هندسی قالب، جهت شکل‌دهی نوع مثبت و منفی مورد بررسی قرارگرفته است. ورق فلزی مورداستفاده در این پژوهش، آلومینیوم AA-1050 باضخامت 1.5mm می‌باشد. نتایج حاصل از الگوی حرکتی ابزار و اولویت شکل‌دهی نوع مثبت و منفی پروفیل هندسی قالب نشان داد، ناحیه بحرانی ماکزیمم نازک شدگی منجر به پارگی در تمامی نمونه‌های شکل داده‌شده ورق فلزی، در محدوده شکل‌دهی منفی ایجادشده است. به‌طوری‌که الگوی حرکتی ابزار چرخان سبب کاهش میزان پارگی و نازک شدگی نسبت به ابزار ثابت در ورق فلزی می‌شود. ماکزیمم میزان عمق شکل‌گرفته شده در ناحیه بحرانی منفی در پروفیل هندسی قالب، لحظه وقوع پارگی ورق فلزی به مقدار Z= -25.2mm، در حالت چرخشی ابزار با الگوی شکل‌دهی اول منفی – دوم مثبت ایده آل ترین حالت شکل‌دهی دونقطه‌ای قطعات حفره‌دار مرکزی می‌باشد.